بلوچستان و گورهای متروکه
بلوچستان به سرزمینی تبدیل شده است که هر روز در آن وحشیگری، وحشیگری و اعمال خشونت آمیز شدید در همه جا منعکس می شود. هر روز که می گذرد، فرزند مادری را از او می گیرند، سپس بدن مثله شده او را پس از زندانی شدن، مانند کودکی رها شده به بیابان ها و بیابان ها می اندازند. یا با توجه به عنوان “یتیم”، به طور ناشناس در بیمارستان مرکز Edhi دفن شده است. گاه با سال ها نگهداری در زندان ها هویت انسانی آنها سلب می شود و مورد شکنجه های غیرانسانی و هولناک قرار می گیرند.
هر روز که می گذرد، حادثه دردناکی آشکار می شود که در آن نیروهای ارتش پاکستان و جوخه مرگ به خانه یک خانواده بلوچ یورش می برند، زنان و کودکان را شکنجه می کنند و مردان را به زور می ربایند. بلوچستان بر اساس یک برنامه مدون و سیستماتیک هر روز به زور محل عزاداری و شکنجه قرار می گیرد تا ملت بلوچ متقاعد شود که تصمیم مرگ و زندگی آنها در دستان ظالم و وحشی است. نهادهای دولتی
از سوی دیگر، طی سالیان متمادی، وحشیگری که ارتش پاکستان و جوخه های مرگ آن با آن هزاران نفر از عزیزان ما را ناپدید کرده، مثله کرده و در مناطق مختلف بلوچستان به شکلی غیرانسانی، غیرقانونی، غیراخلاقی و غیر مذهبی رها کرده اند. هدف از دفن آنها در گورستان های گمنام این است که به مردم بلوچ این پیام را بدهند که نه تنها در سرزمین خود درمانده نیستند، بلکه تصمیم مرگ و زندگی آنها نیز در دست آنهاست. این عمل ظالمانه در واقع تلاشی است برای متقاعد کردن ما که موقعیت ما در این سرزمین چیزی بیش از حیوانات نیست.
در طی چندین سال گذشته، آنها یک طرح سیستماتیک برای اثبات قدرت غیرقانونی خود و استثمار بی رحمانه از منابع سرزمین بلوچ تهیه کرده اند که در چارچوب آن ادامه نسل کشی ملت بلوچ بخشی از برنامه آنهاست.
اما ما به عنوان ملت بلوچ دارای تاریخ و تمدنی بی‌زمان هستیم که در آن مقاومت همیشه در خط مقدم بوده است. ما به عنوان یک ملت زنده و ماندگار، هزاران سال است که در برابر هیچ دولت ظالم، ستمگر، وحشی و یا نیروی اشغالگر سر خم نکرده ایم، بلکه پرچم مقاومت را همیشه برافراشته نگه داشته ایم. نیاکان ما همیشه راه مقاومت را در پیش گرفتند و به دشمنان خود پیام دادند که نه خود و نه سرزمینشان رها شده است. ما باید این میراث را زنده نگه داریم و با مقاومت، ملت خود را متحد کنیم و دولت و جهان را متقاعد کنیم که ما وارثان این سرزمین هستیم و علاوه بر این که ملتی شجاع هستیم، حق داریم بر اساس زمینه های انسانی زندگی کنیم.
ما تنها نمی مانیم، زیرا ارتش پاکستان و عوامل جوخه مرگ آن عزیزان ما را به صورت ناشناس در قالب اجساد مثله شده دفن می کنند. امروز اگر در برابر این نسل کشی وحشیانه سکوت کنیم و این ظلم و ستم را شکست ناپذیر بدانیم، نسل های آینده ما نیز در همین آتش سوزانده می شوند یا قربانی گورهای دسته جمعی می شوند و هویت هزاران ساله ما در خاک مدفون می شود. خواهد رفت.
اما این راه ما به عنوان یک ملت نیست که این نسل کشی وحشیانه را در سکوت بپذیریم. به همین دلیل است که ما دیروز نه تنها یک کنفرانس مطبوعاتی در مقابل گورهای دسته جمعی عزیزان از دست رفته خود در منطقه دشت مستونگ برگزار کردیم، بلکه عهد کردیم که نه این گورها متروک است و نه سرزمین بلوچ ها متروک است. ما متعهد شده ایم که میراث نیاکان خود را زنده نگه داریم و در برابر ظلم و ظلم و ظلم و ستم محکم بایستیم.
به همین دلیل است که از طریق این کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرده ایم که در 25 ژانویه 2025 گردهمایی ملی در دالبندین برگزار خواهیم کرد تا به جهانیان ثابت کنیم که در برابر نسل کشی ملی بلوچ ها نه تحمل خواهیم کرد و نه سکوت خواهیم کرد. ما جهان را متقاعد خواهیم کرد که نه ملت ما متروک است و نه سرزمین ما.
از این رو از تمامی ملت بلوچ درخواست می کنم که در گردهمایی ملی که در 25 ژانویه در داالبندین برگزار می شود، شرکت کنند تا ثابت کنیم که این اجساد و قبور رها شده واقعاً شهدای بزرگ ما هستند.
#نسل کشی بلوچ را متوقف کنید